جمله سختی است: دوستت دارم

 

لازم نیست بگویم

می دانی

لازم نیست بگویی

می دانم که هرگز نمی گویی.

دوستت دارم

جمله سختی است

و البته که دردناک

مثل سوزش سرب در مغز استخوان.

دردت را نمی خواهم

همین که لبخند زنان دور شوی کافی است

همین که پشت خم کنم

و لابلای زباله های حروف

تکه پاره های عشق را بجویم، کافی است.

دستانت وقتی که تکان می خورند

و گامهایت، وقتی پا پس می کشند

و زبانت، وقتی که فریاد جملات را خفه می کند،

تصویر واژگونه ایست از من.

دوستت دارم، وصیت اعدامی است

که با هر تشنج

لبخند می زند و با هر لبخند هزار بار تو را می بوست.

من با تو

در آخرین پگاه

دست در دست خواهم شد

و ترانه ات را

بر لبان هزار لاله واژگون

سرخ خواهم خواند.

من در کنار توست که اوج می گیرم.

من در کنار توست که جاوید می شوم.

ف. ک

نگار گر: رامک شیرانی