خاطرات جهنم قسمت چهارم

 

شب هفت

نقاشی رامک شیرانی

خب ما اینو اصلا نمی دونستیم وقتی بمیریم کلی محسنات و وجنات و مناقب و مکارم پیدا می کنیم که روحمون هم اصلا خبر نداشته. راستش اگه این مرده خورای حرفه ای نبودن و آس هامونو رو نمی کردن، خودمون تا قیام قیامت هم حالیمون نمی شد که چه دسته گلای معصومی بودیم و جوون جوون به تیر غیب گرفتارشدیم.

جواد پاکباخته نظرش اینه که آدم مرده اونقده ارج و قرب پیدا می کنه که گوزش هم صدای ساکسیفون می ده، ولی عبدالله دیوونه میگه نه بابا نباس گول خورد، این آخوندای نسناس هفت خط برای یه وعده غذای مفت و مجانی و یه مشت خرمای کوفتی، چنان جای شمر و امام حسین رو  عوض می کنن که یهویی می بینی و سط معرکه افتادی و شمشیرت رو گذاشتی بیخ گوش علی اصغر و داری خایه های شمرو می لیسی.

این جماعت مفتخورِ هفت خط و بی رگ و ریشه، اینجورین.

هوشنگ زلزله آه سوزناکی از ته دل کشید و گفت: اون میتی خوشگله رو ببین که چه جوری داره برامون سینه چاک میده؟ وقتی زنده بودم صد بار ازش خواستم یه شب بریم سینما تمدن با یه بلیط دو تا فیلم عشقی سوزناک ببینیم، نیومد که نیومد. حالا به بینین چه جوری داره نوحه خونی می کنه. پدر سگ بالاخره تو هم می میری میای اینجا ور دست خودم، یه سور و ساتی واست دست و پا کنم که تو خواب هم ندیده باشی.

بعد یه تف انداخت رو زمین و قهر کرد و برگشت طرف اتوبوس جهنم، که ما رو مفت و مجانی آورده بود برا سیاحت شب هفت خودمون.

درسته که ما یهویی و ناغافلی، بدون اینکه دلمون بخواد، مثه دسه گل سرمونو گذاشته بودیم زمین و مرده بودیم، ولی اینقده هم بی معرفت نبودیم که همه چاخان پاخان این حرف مفت زنها رو باور کنیم و یادمون بره که خودمون هم ازون هفت خطهای نسناسی بودیم که مفت و مجانی برا بچه یتیم، کاسه از آش داغتر نشیم. نا سلامتی خاک گور رو خورده بودیم نه خرمای نذری مسجد حوض رو.

حالا بگذریم.... همینجوری که یه لنگ پا وایساده بودیم رو ابرها و داشتیم از محسنات خودمون خر کیفه می کردیم، سر و کله اسمال جهود لاکردار پیدا شد و ذوق زده گفت: دِ بجُنبین آشغالا، آخه شب هفت میت هم دیدن داره که شما ندید بدیدا دور هم جمع شدین و خرکیف گرفتین. زود باشین سوار شین که براتون خبرای داغ داغ دارم.

و بعد همینجوری که می دوید طرف اتوبوس ، داد کشید و با شادی گفت: کامپیوتر بهشتو هک کردم، چه هک کردنی! الانه تو بهشت الم شنگه ای بپا شده که بیا و به بین.